اگر شیراز را پایتخت هویت ایرانی بدانیم ، به بیراهه نرفته ایم. شیراز شهری است که پازل های مهمی از هویت ایرانی را در خود جای داده است و گردشگران در شیراز مجال آن را دارند تا جاذبه هایی با شهرت جهانی را نظاره گر باشند، جاذبه هایی که هرکدام خیل عظیمی از دوستدارنشان را به آنجا می کشانند.
آرامگاه حافظ شیرازی در بخش شمالی شهر شیراز یکی از پر بازدید ترین اماکن گردشگری این شهر زیبا به شمار می رود. حافظ لقب خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی است که نام هایی چون لسان الغیب، لسان العرفا و ترجمان الاسرار از دیگر القاب این شاعر شهیر پارسی است. حافظ را باید از قله های ادبیات فارسی دانست. ادبیاتی که عمق و جاودانگی مفاهیم اش تنومند ترین بخش هویت ایران را شکل می دهد. چرا که ادبیات و شاعران این ادب، تنها سرایندگان کلماتی زیبا نبوده اند، بلکه فیلسوفان و بزرگانی بودند که افکار و اندیشه های خود را در قالب شعر و با زبانی زیبا بیان می کردند.
حافظ شیرازی یکی از این بزرگان ادبیات ایران است، وی در سال 792 هجری قمری در قرن هشتم هجری از دنیا رفت و با اشعارش هنوز هم یکی از زنده ترین بخش های فرهنگی ایران محسوب می شود، با ترجمه ی آثار وی به زبان های اروپایی در قرن هجدهم این شاعر پارسی از شهرتی جهانی برخوردار شد و به یکی از نماد های فرهنگی ارزشمند سرزمین تبدیل گردید.
از این رو، آرامگاه وی به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری ایران در شیراز در سراسر جهان شناخته می شود و زیبایی های معماری این محل هم شهرت و نمایی باشکوه تر به آن بخشیده است. پس از مرگ حافظ تا نیم قرن آرامگاهی بر سر مزارش ساخته نشد، اما در سال 856 هجری قمری یکی از بزرگان شیراز عمارتی را بر روی مزار حافظ ساخت، که اولین آرامگاه این شاعر بزرگ به شمار می رفت.
اما در دوران صفویه به ویژه در عصر پادشاهی شاه عباس کبیر، تغییرات و بازسازی هایی در بنای آرامگاه حافظ انجام شد. در دوران افشاریه هم نادر شاه دستور مرمت آن بنا را صادر کرد. اما بیشترین تغییرات در دوران زندیه شکل گرفت که بخش هایی از آن تغییرات نیز همچنان پا برجا هستند، کریم خان زند به واسطه ی ارادت شخصی به این شاعر تالاری بلند با چهار ستون سنگی را در جلوی مزار حافظ ساخت ، که این تالار با توجه به معماری سبک زندیه شکل گرفته بود و سنگ مرمرین قبر حافظ هم در دوران زندیه گذاشته شد که امروزه هم بر مزار حافظ قابل مشاهده است.
در طول زمان آرامگاه حافظ دچار آسیب هایی شد و بخش هایی از آن هم تخریب شد، که در چند مورد توسط برخی از بزرگان علاقه مند به این شاعر بازسازی ها و مرمت هایی صورت گرفت اما شکل کنونی آرامگاه در سال 1314 و در دوران پهلوی ساخته شد، آرامگاه کنونی حافظ شیرازی با آن نمای باشکوه، آراسته و به غایت زیبا با تلاش های علی اصغر حکمت وزیر معارف فقط و سرهنگ علی ریاضی (رئیس فرهنگ فارس) بنا شد، طرح معماری این بنا را آندره گدار معمار معروف فرانسوی کشید و در این طرح از اِلمان های معماری عهد کریم خان الهام گرفت . در ادامه در سایت 2safar بیشتر از این مکان دیدنی خواهیم گفت.
