راشتراپاتی بهاوان دهلی هند

این بار در 2safar به سراغ یکی از مهمترین ساختمان ها یا بهتر است بگوئیم یکی از مهمترین مجموعه های کشور هند می رویم، که با 130 هکتار مرکزی ترین ساختمان سیاسی این کشور به شمار می آید، کاخ ریاست جمهوری هند. اسم این مجموعه ی مهم را بار های در معرفی برخی از بنا های مهم دهلی نو در 2safar شنیده اید، راشتراپاتی بهاوان، بنایی که در دوران سلطه ی بریتانیا بر هند در پایتخت اداری این کشور ساخته شد و امروزه اقامت گاه دائمی رئیس جمهوری هندوستان و دفتر کار نخست وزیر و دیگر وزرای مهم کابینه ی او در این ساختمان است. با این وجود، راشتراپاتی بهاوان یک مجموعه مهم تاریخی نیز به شمار می رود که می توان به آن را به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری دهلی آن را معرفی نمود.

در ساختمان اصلی راشتراپاتی بهاوان در حدود 340 اتاق وجود دارد و علاوه بر آن تالار ها و سالن های پذیرایی متعددی نیز در این کاخ باشکوه ساخته شده اند که ابهت و عظمت این بنای زیبا را بیشتر نشان می دهد، در کنار ساختمان اصلی هم باغی به سبک باغ های گورکانی وجود که می توان در آن المان های باغ های یارانی را ببینیدد، از دیگر بخش های مورد توجه در این مجموعه موزه ی به نام راشتراپاتی بهاوان است که در ادامه ی مسیر 2safar آن را نیز معرفی می کنیم.

با ورود انگلیسی ها به هندوستان کلکته مرکز اداری و قدرت آنها در شبه قاره هندوستان به شمار می رفت و فرماندهی انگلیسی ها در خانه ای به نام بلودره(Belvedere House) بود، اما از آنجایی که آن خانه نماد و نشانه ای مناسب برای امپراتوری انگلیس به شمار نمی آمد. در اهمین راستا ، لرد ولسلی (Lord Wellesley) در نطقی عنوان کرده بود که هند را باید از یک کاخ اداره کرد تا یک خانه. این گفته یکی از اولین سنگ بنا های ساخت راستراپاتی بهاوان بود.

در اوایل قرن بیستم با تغییر مرکزی اداری بریتانیایی ها، انگلیسی ها به دنبال نان دادن قدرت و شکوه شان در هند بودند که نمادی برای کل مستعمارات این کشور در دنیا محسوب می شود، از این رو، پیش از ورود به دهلی، دستور ساخت دهلی نو را دادند، که در مرکز این این تغییرات بنا کردن کاخی باشکوه بر اساس المان های معماری و هویتی انگلیسی در خیابان راجپات بود، که امروز ما آن را با نام راشتراپاتی بهاوان می شناسیم. طراح و سازنده ی این اثر باشکوه، ادوین لاندر لوتینز بود که با الهام از معماری کلاسیک اروپا و با المان های معماری انگلیسی طرح کلی راستراپاتی بهاوان را بنا کرد ، اما هنگامی که با این اثر زیبا رو به رو می شود می توانند جزئیات زیبایی این بنا را متعلق به المان های معماری و هنر های وابسته ی آن در هندوستان بدانید، که مسلما به صورت هدف مند در ساخت راشتراپاتی بهاوان بکار رفته اند.

در خلال حکمرانی انگلیسی ها راشتراپاتی بهاوان را با نام کاخ ویکتوریا می شاختند، اما 26 ژانویه 1950 ، اولین رئیس جمهور هند، راجندرا پراساد، نام این این کاخ را به راشتراپاتی بهاوان تغییر داد و آن به عنوان محل اقامت و کاخ ریاست جمهوری هند معرفی نمود. این سفر همچنان ادامه دارد.

در ادامه معرفی کاخ ریاست جمهوری راشتراپاتی بهاوان در دهلی، معماری و جاذبه های هنری بکار رفته در این اثر تاریخی، مهمترین ویژگی است که پیش روی گردشگران قرار دارد و گردشگران قرار است، بنای فاخر و اثر هنری و تلفیقیِ دیگری را در فرهنگ هندوستان با دیگر فرهنگ های موجود در تمدن شبه قاره از نزدیک ببینند. ساختمان اصلی کاخ ریاست جمهوری، که همان بنای راشتراپاتی بهاوان است، یک بنای چهار طبقه ، که مساحتی در حدود 19 هزار متر مربع دارد و آجر ، سنگ و فولاد از مصالح اصلی بکار رفته در این ساختمان باشکوه هستند. معماری این بنای باشکوه یکی از نمونه های زیبای معمرای کلاسیک اروپا و الهام گرفته شده از معماری باروک است. این شکل از معماری به بنا ها، شکوه و عظمت بسیاری می بخشید، هرچند باروک متعلق به قرن هفدهم بود، اما یکی سبک های معماری مهم در دنیا به شمار می رود و که بخش های اعظمی از اروپا را تحت تاثیر خود قرار دارد.

انگلیسی ها هم برای نمایان ساختن بیشتر اقتدار و قدرت خود در هندوستان، بهترین انتخاب شان، چنین سبکی از معماری بود. بسیاری بر این باورند که طرح ابتدایی راشتراپاتی بهاوان، کاملا اروپایی بود اما در هنگان اجرا و با توجه به هویت معماری موجود در هندوستان، المان های متفاوتی در این ساختمان بکار برده شد و به نوعی که جزئیات پر تکراری از هنر معماری هندی را می توان در این بنای زیبا تماشا کرد.

از جمله المان های موجود در معماری هندی این بنا را می توان حوضچه های سنگی دایره ای را مشاهده کرد که آب عتصر اصلی شان است. یکی از ویژگی های بارز این ساختمان بکار گرفتن هوشمندانه ی المان های نمادین بنا های تاریخی هندی در راشتراپاتی بهاوان است، به طور مثال در مقابل ساختمان، ستون های بزرگی قرار دارد که یاد آور، ستون های آشوکا (ستون های تاریخی، که پیش تر در معرفی جاذبه های گردشگری دهلی در 2safar با آنها آشنا شدیم) هستند، که در این بنای زیبا بکار رفته اند، یا اینکه زنگ آویز های هندی که از معابد هندو و بودا الهام گرفته شده اند.

یکی از بخش های دیدنی این کاخ تاریخی، که از باور های باستانی هندو ها آمده، نصب ناقوس هاست، در باور هندی های باستانی، سکوت ناقوس به معنای پایان یک امپراتوری و یا یک سلسله است، که بریتانیی ها برای نشان دادن، بی پایان بودن این امپراتوری شاه ناقوس های متعددی وصل کردند، که البته با خروج آخرین سرباز بریتانیا از شبه قاره، افسانه ای بودن این باور باستانی هم نمایان شد.روند ساخت این بنای باشکوه و زیبا در حدود 17 سال طول کشید، در سال 1929 کاخ ویکتوریا تکمیل شد اما تا افتتاح رسمی اش در حدود سوال صبر کردند، چرا مجموعه دهلی نو و ساختمان های اداری این منطقه در سال 1931 تکیل شد و کاخ ویکتوریا را هم در این سال بازگشایی کردند، اما تنهاد 16 سال بریتانیایی ها بر این ساختمان باشکوه قدم گذاشتند، چرا که با وقوع جنبش استقلال هندو به رهبری مهاتما گاندی، بریتانیایی های از هند خارج شدند و در سال 1950 هم نام ویکتوریا برای همیشه کنار گذاشته شد و راشتراپاتی بهاوان نامی ماندگار بر روی این بنای تاریخی شد.