نقاط دیدنی و جاذبه های توریستی ولگوگراد

این محل پارکی طبیعی و منحصر به فرد است، که به نام آبگیر پارک شناخته می شود. این منطقه در قسمت چپ ولگوگراد قرار دارد و در مساحتی حدود ده کیلومتر مربع کشیده شده است. در فصل تابستان این منطقه مانند دشتی زیبا در کنار ولگوگراد واقع شده و در فصل های سرد و زمستان این ناحیه تقریبا پوشیده از برف است. از اواسط قرن بیستم این پارک وحشی و منحصر به فرد، محیط تفریحات مختلف مردم ولگوگراد بوده در طول سالیان گذشته و قرن های گذشته محل شکار اشراف و مردم محلی و همچنین زیست گاه بسیاری از پرندگان وحیوانات در این ناحیه بوده است. باغ های بلوط این ناحیه مناظر بسیار زیبایی را خلق کرده اند، به نوعی که چشم هر ببینده ایی را خیره می کند. در حال حاضر این ناحیه یکی نقاط تفریحی و زیبای ولگوگراد است که بخشی از جاذبه گردشگری شهر را نیز در خود جای داده و علاوه بر مردم محلی مسافرین و گردشگران ولگوگراد را نیز پذیراست.

دریاچه ی لوتوس

دریاچه لوتوس یکی از جاذبه های طبیعی بسیار زیبا و نادر است در سال 2007 به طور ناگهانی در سردناختوبنسکی (Sredneakhtubinsky) ظاهر شد و هنوز هیچ دلیل خاصی برای شکل گیری این دریاچه کوچک پیدا نشده است ، اما آنچه که مشخص است رشد گل های خاص این ناحیه(لوتو) در این دریاچه است که منظره ی فوق العاده ایی را ایجاد می کند.

رشد این گل ارتباط چندانی باوضعیت آب و هوایی ولگوگراد ندارد و تنها در دو ناحیه ی دیگر چنین گل هایی به وفور یافت می شوند.(که یکی در شرق و دیگری در ناحیه کراسنودار است و در آستاراخان هم این پارک شاهد رشد گلهای لوتو ست). دریاچه لوتوس در ماه های آگوست و سپتامبر محل بسیار زیبایی است که زمان شکوفایی و رشد گل های لوتوس به شمار می روند.

بنای یاد بود استپان رازین

یکی دیگر از جاذبه های گردشگری و دیدنی منطقه آخوتوبا بنای تاریخی و یادبودی است که به افتخار یکی از جنگ سالاران معروف قزاق ، استپان رازین در این ناحیه بنا شده است. این مجسمه توسط مجسمه ساز معروف شهر ولگوگراد، سرگئیشچرباکوف ساخته شده است و در سال 2008 در منطقه میانه ی آخوتوبا نصب شد. بر اساس شواهد تاریخی استپان رازین رهبر قزاق های شورشی بود که در اواسط قرن هفدهم بر علیه حکومت تزاری در ناحیه ولگوگراد دست به اعتراض و شورش زدند.

این رهبر به همراه نیرو های خود در اعتراض به وضعیت اقتصادی مردم با حکومت تزار وارد درگیری شدند اما حیات سیاسی آنان تنها مدت کوتاهی دوام داشت و باشکست از حکومت تزار و دستگیری استپان رازین (و اعدام وی در مسکو) شورش آنها نیز سرکوب شد اما همچنان وی به عنوان یکی قهرمانان این منطقه شناخته می شود و بنای یادبود او نیز یکی از جاذبه های گردشگری ناحیه به شمار می رود.

منطقه باران شهاب سنگی (روستای تزارو)( Meteorite rain locality (village of Tsarev))

در دسامبر 1922 در حومه ی روستای تزارو اهالی روستای شاهد یکی از رویداد های تاریخی در جهان بودند که در نوع خود بی نظیر بود و امروزه نیز یکی از نقاط دیدنی و از جادبه های گردشگری ولگوگراد به شمار می رود. در دسامبر 1922 این منطقه شاهد باران شهاب سنگ ها بود، که مانند باراش باران قطعات ریز ودرشت سنگ های آسمانی ، از آسمان به زمین می خورد ، که شاهدان محلی آن را مانند اژدهای آتشین از آسمان توصیف می کردند.

این پدیده ی نادر ، به سرعت در سراسر کشور و در یگر نقاط جهان انعکاس پیدا کرد و برداشت های متفاوتی در بر داشت. در افکار عمومی این شهاب سنگ ها نشانه های ماورائی دانسته شد و در نتیجه تصورات غیر علمی در این خصوص به سرعت رواج پیدا کرد. اما نکته جالب توجه عدم وجود شهاب سنگ در آن محدوده بود و تا چند سال بعد خبری از تکه های شهاب سنگ های 1922 نبود تا اینکه در سال های بعد و حتی تا دهه 1968 در این ناحیه شهب سنگ های متفاوتی پیدا شد که در مجموع 1225 کیلوگرم قطعه شهاب سنگ در مساحت 15 کیلومتری این ناحیه پیدا شد و وزرن بزرگترین قطعه هم به حدود 284 کیلوگرم می رسید ، که موسسه ی تحقیقاتی در مسکو تحویل داده شد. یکی از نکات دیدنی در این منطقه مشاهده باران شهاب سنگ ها یا باران ستاره ها در آسمان است که منظره ی بسیار دیدنی و باورنکردنی را می توان در این ناحیه نظاره گر بود.

سارای-برک(Sarai-Berke)

در منطقه لنینسکی در ولگوگراد و در نزدیکی روستای تزارو، در قرن چهارم شهر بزرگ سارای –برک وجود داشته است، که امروزه یک سایت میراث فرهنگی فدرال است و منطقه ایی است که کاوش های باستان شناسی در این ناحیه انجام می گیرد. سارای – برک در زمان حکومت اردوی زرین(the Golden Horde) تاسیس شده بود(حکومت اردوی زرین از نوادگان و فرماندگان چنگیز خان مغول در ناحیه قفقاز شکل گرفته بود) و فاصله چندانی با یاتخت حکومت اردوی زرین در آستاراخان نداشته است.

پس از به قدرت رسیدن خان ازبک و بیرون راندن اردوی زرین، این شهر به عنوان پایتخت انتخاب شد، سارای برک شهر چند ملیتی با جمعیتی بالا بود، که در حمله تیمور خان مغول در سال 1395 به این شهر به طور کامل نابود شد و خرابه ها و آجرهای دیوار های شهر تا قرن نوزدهم در این منطقه وجود داشت و از اواخر قرن هجدهم بقایای شهر به سرعت رو به نابودی رفت و آجر های شهر قدیمی در بخش های از خانه های مناطق همجوار مورد استفاده قرار گرفت و شهر سارای برک از میان رفت و تنها از شهر بزرگ سارای برک در اردوی زرین،جز سازه های عمیق در زمین و بقایای خیابان های شهر چیز دیگری به جای نمانده است. در حال حاضر این منطقه یکی از مناطق باستان شناسی و مورد توجه باستان شناسان و گردشگران قرار داردد.

موزه ی تاریخ منطقه ی ولگوگراد

انجمن ارتقای آموزشی تزاری در حکومت تزاری روسیه در سال 1914 موزه ی تاریخ محلی این ناحیه را تاسیس کرد و در سال 1915 این موزه در ساختمان خانه ی علم و هنر ولگوگراد برگزار شد و در طی سالهای بعد این موزه تشکیلات بهتر یافت. پس از سرنگونی حکومت تزاری و وقوع انقلاب اکتبر 1917 حکومت شوروی ساختمان کلیسای جامع را به موزه ی تاریخ ولگوگراد اختصاص داد.

با وقوع جنگ دوم جهانی این موزه در نبرد استالینگراد نابود شد و آثار و قطعات تاریخی این موزه هم از استالینگراد به دیگر نقاط منطقه ی استالینگراد جابه جا شد و تا سال 1954 در کامیشین(Kamyshin) باقی ماند. پس از بازگشایی دوباره ی این موزه در ولگوگراد، این موزه در دوساختمان خانه شورای روستایی تزاریتسین متعلق به سال 1916 و ساختمان بانک تجاری ولگا-کاکما متعلق به سال 1879 استقرار پیدا کرد. بنای های باقی مانده از جنگ جهانی و محل برپایی موزه ی جدید، خود بخشی از تاریخ معماری و سبک معماری در این منطقه به شمار می روند.

در این موزه علاوه بر به نمایش گذاشتن آثار تاریخی و باستانی (که از بقایای شهر سارای برک برجای مانده و بخشی از میراث فرهنگی روسیه به شمار می رود و آثار تمدنی اردوی زرین را در خود جای داده است) متعلق به حکومت های قدیمی در این منطقه، نمایشگاه های مدرن در مورد طبیعت، تاریخ و میراث فرهنگی منطقه ی ولگوگراد را نیز برگزار می کند. این موزه یکی از مقاصد گردشگری در شهر ولگو گراد به شمار می رود.

موزه هنر و تجهیزات عکاسی

یکی از موزه های دیدنی و جذاب در ولگوگراد، موزه هنر و تجهیزات عکاسی است. در این موزه بیش از 100 شیء و دیگر تجهیزات عکاسی، سینما، و لوازم جانبی به معرض دید عموم گذاشته می شود، همچنین در این موزه مجموعه بزرگی از عکس های قدیمی از مناطق طبیعی، رویداد های طبیعی، اجتماعی، ورزشی و سیاسی شهر ولگوگراد و همچنین افراد و اهالی شهر وجود دارد که در نوع خود منحصر به فرد است.

در این موزه اولین نمونه های تجهیزات عکاسی از قرن نوزدهم و روند پیشرفت های تجهیزان عکاسی در دوره های مختلف به نمایش گذاشته می شود. از جمله دوربین های قدیمی در این موزه می توان به دوربین ظریف روچسترمتعلق(Blair Camera Rochester N.Y. stereo camera) به سال 1890 اشاره کرد.

همچنین در این موزه مجموعه ی بزرگی از دوربین های ساخت اتحاد جماهیر شوروی نیز وجود دارد که برای گردشگران و علاقه مندان تاریخ عکاسی از جذابیت های بی شماری برخوردار است. از این رو، گردشگران و بازدید کنندگان این موزه اوقات لذت بخشی را با تاریخ عکاسی در روسیه و بخصوص در منطقه ولگو گراد خواهند داشت. همچنین گردشگران در روسیه و در شهر ولگوگراد می توانند با مراجعه به سایت http://vk.com/museum_photo خود موزه مراجعه کرده و از جزئیات برنامه و بخش های مختلف موزه دیدن کنند.

موزه ی هنری ایلی ماشکوف

این موزه پیش از نام گذاری موزه هنری ایلیا ماشکوف موزه ی هنر های زیبای ولگوگرا بود. این مجموعه در سال 1960 افتتاح شد و اولین مجموعه هنری این موزه بالغ بر 2000 اثر از موزه های هرمیتاژ، گالری هنری ترتیاکوف و دیگر موزه های برجسته ی روسیه به این موزه آورده شد.

در حال حاضر در این موزه در مجموع بیش از 9 هزار اثر تاریخی ، هنری شامل آثار نقاشی، مجسمه سازی، صنایع دستی، آثار نویسندگان برجسته روس و همچنین آثار غیر روسی و خارجی نیز در آن یافت می شود. اما یکی از بخش های ارزشمند و اصیل این موزه آثار هنری ایلیا ماشکوف(نقاش معروف شهر ولگوگراد 1881-1944) است این نقاش معروف با آثاری چون ظرف میوه و طبیعت بی جان از هنرمندان معروف ولگوگراد به شمار می رود بالغ بر 50 اثر در این موزه از خود بر جا گذاشته است و نام این موزه هم به واسطه ی جایگاه هنری ارزشمند این نقاش معروف به ایلیلا ماشکوف تغییر کرد. این موزه یکی از مکان دیدنی و مورد توجه گردشگران و علاقه مندان به هنر در شهر ولگوگراد محسوب می شود و به نوعی تنها موزه ی هنر های زیبای شهر هم به شمار می رود.

موزه ی موسیقی یوگنی پوشکین

یوگنی پوشکین یکی از سازندگان آلات و ساز های موسیقی در ولگوگراد بود که در مجموعه ی خصوص بالغ بر 242 وسیله موسیقی را جمع آوری کرده بود. در دهه 1980 خانه شخصی این سازنده ی سازهای موسیقی و تمامی مجموعه خصوصی آن در قالب یک موزه درآمد و در معرض بازدید عمومی قرار گرفت. در این موزه سازهای ساخته توسط پوشکین و همچنین بسیاری از ساز های نادر نیز یافت می شود که علاقه مندان و دوستداران موسیقی از بازدید چنین مکانی بسار لذت خواهند برد.

پوشکین جمع آوری ساز های موسیقی را از سال 1926 آغاز کرد و در نبرد استالین گراد در این شهر نیز به برخی از ساز های بی نظیری چون ویلون استرادیواری برخورد(که صاحبان آنها در جبهه های جنگ جنگیده و کشته شده بودند) یکی دیگر از ساز های منحصر به فرد این موزه آکاردئون ایتالیایی باقی مانده نبرد هولناک استالین گراد است.

در حال حاضر این موزه بیش از 350 اثر و ساز موسیقی ، متعلق به ولگوگراد را در خود جای داده است. ساز های این موزه از انواع سبک های و فرهنگ های موسیقی بر جای مانده و موسیقی های مختلف بومی و قومی مختلفی را در ولگوگراد نشان می دهد. موسقی به عنوان یکی از بخش های قدرتمند فرهنگی به تنهایی نماینده فرهنگ ها و اقوام است و این موزه هم بخشی از فرهنگ های مختلف موجود در منطقه ی ولگوگراد را به نمایش می گذارد، هرچند که برخی این فرهنگ ها نیز در دنیای شلوغ امروز گم و کم رنگ شده باشند. اما در این موزه فرهنگ ها و موسیقی های مختلف در منطقه ی ولگوگراد روسیه به گردشگران و بازدید کنندگان معرفی می شوند.

تئاتر موسیقی ولگوگراد

در سال 1932 اولین تئاتر موزیکال استالینگراد در ساختمان سابق تئاتر کونکوردیای تزار در کنار رود تزاریتسا به نمایش در آمد. این تئاتر اوپرای Bondwoman از نیکولای استرلینکوف بود که پیش از آن در شهر های مسکو، کیف و خرکوف اجرا شده بود. اجرای موفق آمیز این اپرا باعث اجرای اپرا های کلاسیکی از کارل زلر، رابرت پلانکوت، فرانتس لاهر، امره کالمن و یوهان استروس در استالینگراد شد . اپرای سازندگان مدرن از الکسی ، اپرای عروسی مالینوکا از از بوریس الکساندروف، دره ی طلایی از ایساک دونایفسکی و دیگر اپرا های موفقی تا پیش از شروع جنگ جهانی دوم در این سال به اجرا درآمد.

با شروع جنگ و نبرد عظیم استالینگراد همه چیز از میان رفت و تمامی تجهیزات این سالن تئاتر نابود شد، اما ادامه ی فعالیت های این سالن به کازان و اومسک انتقال یافت و تمرین ها و اجرا در آن شهرها ادامه پیدا کرد. با پایان یافتن جنگ و بیرون راندن نازی ها از استالین گراد تئاتر استالینگراد به شهر بازگشت و بر روی خرابه های نبرد استالینگراد به فعالیت خود ادامه داد. این تئاتر در شرایط سخت و دشوار پس از جنگ و با وجود کمبود امکانات کار خود را شروع کرد و روح زندگی دوباره را در شهر و در کنار مردم به جریان درآورد.

در سال 1952 ساختمان زیبا و جدید تئاتر از میان خرابه سر برآورد و این تئاتر فعالیت های خود را گسترش داد و بسیاری از اپراهای مشهور آن دوران را به نمایش گذاشت. در سال های بعد و در دهه های 1960 و 1970 آهنگسازان بزرگی چون واسیلی سولویوف -سدی، ولادیمیر سمینوف، نیکولای مین و کنستانتین ایستوف در این تئاتر آثار خود را به نمایش گذاشتند. فعالیت این تئاتر در دهه های بعد نیز ادامه داشت، در سال 1972 جایزه ملی اتحاد جماهیر شوروی را برای تولید اپرایThe Snow Mountaintops Tune از گئورگی تسابادزه را دریافت کرد و جوایز دیگری را هم در سالهای بعد برای آثارش دریافت نمود.

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی فعالیت این تئاتر بار دیگر متوقف شد و برای 5 سال در های این سالن در سال های ابتدایی دهه 1990 بسته ماند. تئاتر موزیکال ولگوگراد در این سالها روند خلاقانه ی خود را در کنار مردم همچنان ادامه داد و در سال 1995 به طور رسمی و با نام تئاتر موسیقی به عرصه فعالیت بازگشت. در سال 2003 با اجرای نمایش قهرمانی بزرگ استالینگراد شصت مین سالگرد پیروزی نبرد استالینگراد را جشن گرفت.

تئاتر موسیقی ولگوگراد در شکل و ساختاری جدید به فعالیت های خود ادامه داد و نخستین جشنواره ی اپرای ولگا را برگزار کرد. این تئاتر در طول سالیا فعالیت خود بالغ بر 400 نمایش را به اجرا درآورد و چندین نسل از هنرمندان و نوازندگان با استعداد ر ا تربیت و پرورش داد. در حاضر این تئاتر همچنان به عنوان یکی از ارکان شهر و یکی از جاذبه های فرهنگی و تاریخی شهر ولگوگراد مورد توجه گردشگران قرار دارد و اجرای نمایش ها و جشنواره های مختلف در این سالن بازدیدکنندگان و گردشگران بسیاری را به سوی خود می کشاند.

سالن های تئاتر ولگوگراد

شهر ولگوگراد (استالینگراد معروف) شهری با جاذبه های گردشگری بسیاری است که سالن ها تئاتر بخشی از این جاذبه ها را تشکیل می دهند. که برای آشنایی بیشتر شما می تواند به چند نمونه از این جاذبه های فرهنگی اشاره کرد.

اپرای تزاریتسین

این سالن اپرا در سال 1908 و در اواخر دوران تزارها در روسیه، در ولگوگراد ساخته شد، ساخت این سالن تئاتر با تلاش های ولادیمیر میلر(تئاتر کونکوردیا) صورت گرفت و نوازنگان و تک نواز هایی از اپرای سنت پترزبورگ و اپرای ساراتوف را هم به خدمت گرفتند. اما با تمام این تلاش های این سالن به خانه اپرای شهر تبدیل نشد(وقوع انقلاب اکتبر 1917 و پس از آن هم جنگ جهانی دوم ) و حمایت دولتی را نتوانست به سوی خود جلب کند.

تا اینکه در سال 1993 اولین اجرای خود را به نمایش گذاشت و با خصوصی شدن اپرای ولگوگراد، این اپرای تزارتسین بود که توانست حمایت های دولتی را جلب کند و در سال 2004 هم به ساختمان کاخ فرهنگی اکتبر سرخ در ولگوگراد نقل مکان کرد، ساختمان جدید اپرای تزارین در سال 1956 د ر اوج اقتدار دوران استالین ساخته شده است و طراح این ساختمان هم یاکوف کورنفلد بوده و کیفیت آکوستیک این ساختمان آن را متمایز ساخته است. در ساختمان جدید اپرای تزارین، نخستین نمایش خود را تحت عنوانThe Snow Maiden از نیکولای ریمسکی-کورساکوف به اجرا در آمد، که توسط میخائیل پانجاویدزه(تئاتر بلشویی) کارگردانی شد.

در سال 2004 به مناسبت افتتاح این تئاتر در ساختمان جدید جشنواره بین المللی برپا شد و نوازندگان و سولیست های اپرا از مسکو، نیژنی نوگورود، اودسا و خارکوف در این جشنواره شرکت داشتند. از سال 2006 هم همکاری اپرای تزار با اپرای بلشووی مسکو آغاز شد و آثار و نمایش های معروفی نیز تولید و اجرا شد. از این سالن می توان به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری و هنری ولگوگراد اشاره کرد که مورد توجه تور های گردشگری و مسافران شهر قرار دارد.

تئاتر موزیکال قزاق ها

تئاتر قزاق ها برای اولین بار در سال 1909 تحت عنوان گروه تئاتر مسافرتی از روستای قزاق اوریوپینسکایا تشکیل شد و تئاتر موزیکال قزاق در ولگوگراد دومین گروه تئاتر قزاق در روسیه بود. در سال 1970 این گروه با تئاتر دراماتیک Ka.m.yshin Drama ادغام شدند و گروه جدیدی تحت عنوان تئاتر دونسکی قزاق تشکیل دادند. در سال 1992 این گروه به تئاتر ملی قزاق های تبدیل شد . به دنبال اولین پروژه خود سعی در به نمایش گذاشتن باور ها، سنت و فرهنگ قزاقی شد و نمایشنامه ها، رمان ها و داستان های قزاق ها را به تصویر کشید و با اجرای آنها در سال های 2006،2007، 2010،2011 و 2016 نیز جوایز مختلف ملی و بین المللی را کسب کرد.

اما یکی از دلایل جذابیت این تئاتر، علاوه بر فعالیت و نمایش های سنتی قزاقی، ساختمانی است که این تئاتر در آن مستقر هستند، این ساختمان در سال 2012 یکصد و پنجاهمین سال ساخت اش را جشن گرفت و به عنوان یکی از ساختمان های قدیمی و بر جای مانده از نبرد استالینگراد، مورد توجه گردشگران و بازدیدکنندگان است که به eclecticism in brick یا التقاط در آجر شهرت دارد.

منطقه ولگوگراد از مکان های دیدنی و جاذبه های طبیعی بسیاری برخوردار است که مورد توجه مسافران گردشگران این شهر قرار دارد. یکی از این مناطق طبیعی جذاب، مسیر رود دون است که در قسمت شمال غربی استان ولگوگراد قرار دارد و در کنار بزرگراه فدرال M6 قرار گرفته است. این مسیر مساحتی در حدود 400 کیلومتر مربع را پوشش می دهد و مکان های دیدنی بسیاری را برای گردشگران و مسافرین در این منطقه وجود دارد.

اوریوپینسک(Uryupinsk)

این شهر به نوعی نماد استان ولگوگراد به شمار می رود، در ماه اوت این شهر میزبان مسابقات ماهیگیری محلی است و در ماه های سپتامبر و اکتبر نمایشگاه پروکروفسکی در این شهر برگزار می شود،که قدمتی 200 ساله دارد. در شهر اوریوپینسک یک نماد وجود دارد که در سراسر روسیه از معروفیت بالایی برخوردار است و آن نماد یک بز است، بز های این منطقه دارای پشم های زیادی هستند که ویژگی بارز آنها هم لطافت و نرمی است و برای پوشاک از آنها استفاده می شود.

به طور معمول پشم های بز های معروف این منطقه را به صورت شال در می آورند که این کار باعث شهرت شال های این شهر شده و در بازار هفتگی شهر می توان آنها را تهیه کرد. اهالی این شهر از قرن هفدهم در اینجا مستقر شداند و اکثر آنها قزاق هستند. دامداری و پروروش بز کسب و کار اصلی اهالی اوریوپینسک را شکل می دهد و به نوعی اسم این شهر با بز و محصولات آن عجین شده و گردشگران و مسافرین این شهر می توانند اوقات لذت بخش و تجربه ی تازه ایی را در اینجا داشته باشند.

پارک طبیعی نیژنِخوپرسکی (Nizhnekhopersky Nature Park)

یکی از مکان های دیدنی شهر اوریوپینسک این پارک طبیعی است، گردشگران و علاقه مندان به طبیعت می توانند برای گذراندن شب در اوریوپینسک به کنار رود خوپیور بروند، این مکان یکی از کمپ های استقرار ماهیگیران در این منطقه است و وجود انواع ماهی هایی چونگربه ماهی، کپور، و تعدادی دیگر از ماهی ها آن را به مکان ایده الی برای ماهیگیران، علاقه مندان به طبیعت و گردشگران محیط زیستی تبدیل کرده است.

در این پارک طبیعی برای عبور از رودخانه و رفتن به قسمت های پایین دست رود خانه از کایاک یا قایق استفاده می شود و گردشگران و مسافرین در این منطقه می توانند انواع ورزش ها را در این پارک تمرین کنند. قایق رانی رود های خروشان هم در بخش هایی از رود خانه هیجان بسیاری خواهد داشت و بسیاری از گردشگران برای تجربه آن به این منطقه پارک می آیند، در حدود 19 مایل با مدت زمان 30 دقیقه طول خواهد کشید.

پوشش گیاهی و جنگلی این ناحیه، علاقه مندان بسیاری را به سوی خود می کشاند و این پارک یکی از مناطق مورد توجه گردشگران در مسیر رود دون به شمار می رود. گردشگران و علاقه مندان به محیط زیست در منطقه ولگوگراد با مکان بکر و طبیعی بسیاری روبه رو خواهند بود که این پارک یکی از همین مناطق است.