دهلی در قلب سرزمینی تاریخی قرار گرفته، که رخ داد های بسیاری را از گذرانیده است، بسیاری از مکان ها و بناهایی که در شهر دهلی معرفی کردیم و در ادامه سفرمان به این شهر رویایی خواهیم دید، از تاریخچه مشخصی برخورداند، کتیبه ها، سنگ نوشته ها، تصاویر و متون تاریخی چگونگی ساخت ، ویرانی و مرمت آنها را بازگو کرده اند و گردشگران امروزه در دهلی با جاذبه های تاریخی متعددی رو به رو هستند که هر کدام از آنها می شناسند و با تاریخ هندوستان و دهلی و حتی مناطق و کشور های اطراف آشنا می شوند، اما برخی از بنا ها و مکان ها هستند که از چگونگی ساخت، دلیل ایجاد، تاریخ شکل گیری آن خبری نیست و در متون نوشته های مختلف تاریخی به آنها اشاره نشده، مکان هایی راز آلود با داستان ها و شایعه هایی که مردم محلی مثل همیشه برای این چنین مکان هایی می سازند و شاید برخی از این مکان ها را هم این شایعه ها جذاب تر می کند.
اگر در شهر دهلی دنبال چنین مکان رازآلودی هستید و در کنار آن می خواهید بنایی زیبا را ببینید و از تماشای آن لذت ببرید، بهتر است با ما همراه باشید تا با آگراسن کی بائولی آشنا شویم. آگراسن کی بائولی بر اساس مطالعات صورت گرفته ی باستان شناسان اثری متعلق به دوران گورکانی است و این شاید تنها اطلاعات دقیق در خصوص این بنا باشد. از دیگر مشخصات این بنای راز آلود، کارکرد آن بوده که بر اساس ساختار شکل گیری و همچنین از اسم اش پیداست که این بنا یک آب انبار بوده که به آن پانی انبار گفته می شود.
اما روایت های متعددی در خصوص این مکان وجود دارد برخی این بنا را به اسطوره های هندی متصل می کنند، که مهاراجا آگراسن دستور ساختش را صادر می کند، آگراسن پادشاه افسانه ای هندوستان است که شهر آگرا را بنا کرد و دستور او مبنی بر ذبح نکردن حیوانات اورا بیشتر مشهور کرده است. به همین خاط ساخت این آب انبار هم بر اساس برخی روایت های شفاهی در دهلی به او نسبت داده می شود. برخی هم بر این باورند که این مکان آب انبار نبوده و در قرون اخیر در مرمت های صورت گرفته به آب انبار تبدیل می شود و تاریخ تبدیل این بنا به آب انبار را در دوران حکومت تغلقیان می دانند، که البته برای این روایت هم سند مشخصی وجود ندارد.
اما همان طور که از اسمش پیداست، بائولی ( اولی ، باوادی ، واو ، واودی ، واوادی، بائودی و بائوری) به معنای چاه های پلکانی یا معابد آبی است که در ریشه ی آن را می توان در زبان سانسکریت و اردو پیدا کرد و چاه پله را می توان همان آب انبار یا قنات دانست، که در فصل های پر باران با هدایت آب باعث انبار آب می شد و تابستان منبع تامین آب منطقه بود. عده ای از مسلمانان دهلی هم بر این باورند که این مکان پر رمز و راز تنها آب انبار و وضو خانه ی مسجد منطقه بوده که در نزدیکی آگراسن کی بالی می توان خرابه های مسجدی قدیمی را دید، اما این تصور هم تنها یک روایت شفاهی است. در ادامه آخرین روایت و شاید ترسناک ترین روایت این مکان تاریخی را برای شما خواهیم گفت.
در ادامه ی داستان آگراسن کی بائولی، به جذاب ترین و ترسناک ترین روایت درباره ی این مکان می پردازیم و شما را با بخش هایی از معماری بنا آشنا می کنیم. آگراسن کی بائولی را شاید همین ابهام و راز آلودگی اش بر سر زبان ها انداخت و جذاب ترین داستان این مکان هم بدون شک ترسناک ترین آنهاست. گفته می شود در گذشته که مشخص نیست به چه تاریخی باز می گردد، آب سیاه رنگی در این آب انبار بود و به نوعی این آب سیاه رنگ در این آب انبار حالتی تسخیر کننده داشت و افراد مختلف را به حالتی تسخیر شده، در می آورد و باعث خودکشی آنها در آب می شد، برخی هم معتقدند که آن آب سیاه رنگ قربانیانش را انتخاب می کرد و با تسخیرشان آنها را در خود فرو می برد.
این داستان شاید برای بسیار از افراد یک توهم و شایعه ای بیش نباشد اما باید به این موضوع باور داشت که عده ای از مردم محلی به این داستان بدون سند و مدرک باور دارند و حتی آنها معتقدند که ارواح افراد تسخیر شده در آب سیاه هنوز هم در این مکان وجود دارند و می توان صدای آنها را شنید. دالان های تو در تو، طاق ها و ستون های منظم و زیبا این بنا شاید با عبور باد صدا را در خود ایجاد کنند، اما نمی توان در مقابل باور های خرافی و داستان های محلی ایستاد و تنها می توان از قدرت جذابه ی این داستان ها برای دیدن این بنای زیبا استفاده کرد و گردشگران بیشتری را به دیدن این مکان تاریخی برد..
مکانی که شاید بهترین لوکیشن برای گرفتن عکس هایی بالیوودی باشد، عکس هایی خاطره انگیز در مکانی تاریخی و زیبا. اما معماری این مهمترین مشخصه است که گردشگران با ان رو به رو هستند، که می توان آن را یک شاهکار هنری دانست، هنگامی که از 108 پله این آب انبار پایین می روید، انگار با هر قدمتان به تاریخ نزدیک تر می شوید، این آب انبار 15 متر عرض دارد و دارای طولی در حدود 60 متر است. سنگ قرمز این بنا جلوه و زیبایی بیشتر به ان بخشیده است. این بنای تاریخی از طبقه در امتداد هم تشکیل شده که در هر طرف طاق هایی قرار دارد که درست در مقابل طاق دیگری در آن طرف آب انبار است، شاید بهتر باشد بگوئیم طاق به صورت قرینه ساخته شده اند. بر اساس ساختار معماری می توان هویت معماری این بنا را به سبک معماری ایرانی عصر گورکانیان نزدیک دانست، اما در بازسازی های صورت گرفته المان های معماری رایج در عهد تغلقیان را هم می توان مشاهده کرد.
یکی از مهمترین ویژگی های این بنای قدیمی ساختار منظم و زیبایی آن است که در پایین تر سطح آن با سکوت همراه می شود. هرچه پله ها را بیشتر طی می کنید، فضا و اتمسفر محیط شما را همراه می سازد و بدون شک تصورات ذهنی تان اثر بیشتری ایجاد می کنند. از این رو با هم این بنای زیبا و تماشایی را خواهیم شناخت و دور از تمام داستان های خیالی و حتی واقعی از دیدن اش لذت خواهیم برد.
