امامزاده سید ابراهیم زنجان

جاذبه های گردشگری ایران - امامزاده سید ابراهیم زنجان

بنا های مذهبی در شهر های مختلف ایران، همواره کانونی اعتقادی و اجتماعی به شمار رفته اند و این به دلیل باور های مذهبی عمیقی است که همیشه بخشی از هویت ایرانیان بوده است. زنجان یکی از شهر های مذهبی و شیعی ایرانی است، که باور های شیعی در این منطقه همواره پیروان متعدد داشته است. از این رو، در این شهر امامزاده سید ابراهیم یکی از مراکز مذهبی و محبوب زنجانی هاست که در نزد آنها دارای احترام و شانیت بالایی می باشد به همین خاطر بنا این امامزاده هم یکی از بنا های تاریخی، فرهنگی، مذهبی و هنری تماشایی است، که گردشگران و زائران این شهر را به سوی خود می کشاند.

نسبت سید ابراهیم را به امام چهارم شیعیان، امام زین العابدین می دانند، در برخی از متون به نحوی شهادت ایشان اشاره شده ودر آن او را نوه ی امام علی(ع) و از فرزندان عباس بن علی می دانند، که در جنگ بر علیه خلفای عباسی به شهادت می سد، عالاوه بر این برخی هم امازده ی دفن شده در روستای سجادس در نزدیکی نهروان را سید ابراهیم می دانند، با این حال، جدا از این اختلاف های نظری، آرامگاه سید ابراهیم در شهر زنجان یکی از جاذبه های گردشگری این شهر است، که بیشتر رنگ و بوی مذهبی و آئینی دارد.

اما یکی از ویژگی های بارز این آرامگاه بنای زیبای آن است، که البته در سال های 1340 مرمت و نوسازی اساسی در این آرامگاه صورت گرفت با حفظ پلان اصلی و نقشه ی آن، کل مقبره ی سید ابراهیم ساخته شد، به همین خاطر گردشگران با اثری جدید رو به رو هستند، اما هویت معماری و المان های سازه و دیگر جزئیات این بنا، بخشی از معماری ایرانی است که در خدمت تعالیم و باور های اسلامی قرار گرفته و به تصورات و ایده های مذهبی شان در معماری جامع عمل پوشانده است. برای رفتن به این امام زاده باید راهی باف قدیمی زنجانبه سمت شرق زنجان به روید که این بنا و معماری فاخر و با وقارش در نزدیکی یکی از فرعیات بازار زنجان قرار گرفته اند. گردشگران در هنگان دیدن این امامزاده تنها به لحاظ معماری و ساختاری، لبخند را به صورت ناخودآگاه بر روی لب های خود خواهند دید، بنایی زیبا با گنبدی تک پوسته که عرصه هنرنمایی هنرمندان ایرانی شده و گردشگران مانند بسیاری از بناهای دوره های اسلامی در ایران با اثری شکیل از هنر کاشی کاری ایرانی رو به رو هستند. از دیگر هنر های بکار رفته در این اثر تاریخی می توان به مقرنس کاری، گچ بری، آئینه کاری، گره چینی و آجر چینی در کنار کاشی کاری اشاره کرد. نوشته های زیبا و مقدس آیات قرآنی بر روی مناره، گنبد، دیوار های و دیگر بخش های داخلی آرامگاه هم نمود دیگری از هنر خوشنویس ایرانی است. در هر گوشه این آرامگاه تلفیق معنا و هنر را به بهترین شکل می توانید ببینید، تلفیقی که بدون شک بخشی از هویت اصلی بنای امامزاده به شمار می رود.

از دیگر بخش های دیدنی این مقبره ی ضریح این آرامگاه است، که توسط هنرمندان اصفهانی ساخته شده اند و در سال 1358 در اینجا نصب شده است، با این حال تغییرات اساسی مقبره پیش از وقوع انقلاب اسلامی ایجاد شده و تنها در دهه ی 1370 میلادی تحقیقات و اندکی مرمت ودر این مکان انجام شد.