جاذبه های گردشگری جهان - مدرسه و مقبره ی علاءالدین خلجی مجموعه منار قطب دهلی هند
در مجموعه ی منار قطب هر بخش در بردارنده ی بخشی از تاریخ هند و منطقه شبه قاره هندوستان و نواحی اطراف آن است که در کنار مجموعه ای از هنر های بکار رفته در ساخت آن اثر، در معرض دید گردشگران قرار دارد. این بار در این مجموعه ی تاریخی به سراغ مدرسه و مقبره علاء الدین خلجی یکی از پادشاهان نه چندان خوشنام هند و دهلی خواهیم رفت و در کنار این بنا بخشی از تاریخ این شهر زیبا را هم ورق می زنیم.
در ابتدا با علاء الدین خلجی بانی این بنا که نام اون و مقبره ی اون در آنجا قرار دارد، آشنا خواهیم شد. علاءالدین پس از جلال الدین دومین پادشاه دودمان خلجی شد که تحت عنوان غلامان نیز شناخته می شوند. این سلسله با سرنگون کردن سلسله ی مملوک به قدرت رسید. اوج اقتدار این سلسله ی در دوران حکومت علاء الدین بود، وی از جمله پادشاهانی است که هنوز هم مخالفان و موافقانی دارد و هندو ها هنوز هم خشونت ها و کشتار های او را از یاد نبرده اند. این پادشاه مسلمان یکی از پادشاه هان جاه طلب تاریخ شبه قاره بوده و در مقابل نیرو های مغول هم پیروزهای متعددی به دست آورد. اما همان طور که گفته شد، تعصب های دینی که در دوران حکومت او صورت گرفت، بخشی از تاریکی های تاریخ هندوستان به شمار می آید.
با این حال، وقتی شما به عنوان گردشگرانی که با آن دوران سال ها فاصله دارید و به این مکان قدم می گذارید، بدون شک ساختار حکومت و تعصبات دینی آن دوره ی تاریخی را هم لمس نمی کنید، اما بنای مدرسه برجا مانده و مقبره ی علاء الدین بخشی از تاریخ این سرزمین است که شما شاهد آن خواهید بود. بر اسا اطلاعات موجود بنای مدرسه ی علاء الدین در حدود سال های 1315 میلادی در بخشی از مجموعه منار قطب و در نزدیکی مسجد قوت الاسلام به دستور خود پادشاه بنا می شود و پس از مرگ علاء الدین هم جسد او را در همان مدرسه دفن می کنند، که یکی از نمونه های چنین ساختاری است. مدرسه و مقبره ی علاء الدین در قسمت جنوب غربی مسجد قوت اسلام قرار دارد. مدرسه در آن دوران به عنوان مکتب های اسلامی بخشی از سیستم آموزشی تعالیم اسلامی به شمار می رفت و بر اساس همان گفته های تاریخی در علاء الدین ساخت این بنا هم به دنبال تعصاب دینی و تلاش برای ترویج اسلام و گسترش این دین در شبه قاره ی هندوستان بوده است، که البته این بخش فرهنگی اقدامات او را نمی توان منفی دانست.
بر اساس یافته های تاریخ دانان، اتاق مرکزی این بنا دارای گنبدی بوده که امروزه خبری از آن نیست ، اما همچنان بخش های مختلف مدرسه از جمله اتاق ها و کلاس های درس باقی مانده اند و گردشگران می توانند از آن ها دیدن کنند. در دوران شاه فیروز تغلق هم این مجموعه ی آموزشی یک بار مورد مرمت قرار گرفت اما امروزه خرابه های آن در مقابل دید گردشگران می باشد، هرچند زیبایی های آثار تاریخی را می توانند در میان خرابه هایی جست که هنوز داستان های بسیاری برای گفتن دارند و گردشگران بهترین شنوده این داستان های هستند.
