مشاور سفر

از دیگر کاخ های تخت جمشید کاخ تچر، کاخ اختصاصی و محل زندگی داریوش کبیر بوده و خود او نیز دستور ساخت این کاخ را صادر می کند، همانطور که در کتیبه ای نوشته شده در این کاخ هم به نقل از داریوش به خط میخی نوشته اند:" من داریوش این تچر را ساختم".

در پیچ و تاب ستون های بر خاک افتاده ی تخت جمشید، گردشگران در کنار هنر معماری و ظرافت هنرمندانه ایرانیان عهد باستان، تاریخی سرزمینی را مشاهده می کنند، که شکوه و تمدنشان را وام دار این دوران اند. پادشاهان شکوه عظمت شان را حد و مرز های قلمروی شان و یا کاخ های شان به رخ می کشیده اند و هنر مندی و ظرافت بکار برده شده در کاخ هخامنشی هم خبر از اهمیت موضوع دارد.

قدم گذاشتن در تخت جمشید همچون رودی آرام شما را از مسیر هایی زیبا، چشم نواز و حیرت انگیز عبور می دهد و شما با کنار گذاشتن تصویری ناب ، منظره ایی زیبا تر را در پیش روی خود می بینید. در نگاه کلی هویت معماری و هنر باستانی هخامنشی در یک الگو قرارمی گیرد با سنگ نقش ها و کتیبه های و ستوهایی زیبا، اما با قدم گذاشتن بر روی پلکان هر کدام از این کاخ ها بخشی از هویت باستانی امپراتوری هخامنشی برای تان روشن می شود و داستان این شاهان در خاک خفته بار گردشگران را مشغول و مجذوب خود می کند.

کاخ صد ستون نامی است که در دوره ی ساسانیان به تخت جمشید گفته می شد، اما این نام بر گرفته از یکی از کاخ های مجموعه ی تخت جمشید است، که در شرق کاخ آپادانا قرار دارد. روند ساخت کاخ صد ستون به دستور خشایارشا آغاز می شودو در دوران سلطنت پسرش اردشیر به پایان می رسد.

در میانه ی آتش شعله ور خشم اسکندر مقدونی، که تخت جمشید را در بر گرفت، بسیاری از آثار و نشانه های هخامنشی از میان رفت، خزانه شاهی و هرآنچه که ارزشمند بود غارت شد و مابقی در شعله های آتش از میان رفت. اماقرن ها بعد از میان خرابه های خزانه شاهی بخش های واقعی تر، از ساختار حکومتی و اجتماعی هخامنشیان عیان شد.

تخت جمشید مجموعه ی بی نظیری از شاهان هخامنشی است که روند ساخت و توسعه آن در تمام طول امپراتوری هخامنشی ادامه داشت و هر بخشی با آراستگی و دانایی تمام که فراتر از عهد باستان مقارن با خود بوده،پیش رفت. این امپراتوری که قرن ها پیش از میلاد مسیح در فلات ایران حکم می رانده و در غالب ساتراپ های مختلف از قفقاز تا شبه جزیره از آسیای مرکزی امروزی تا حبشه در آفریقا را بخشی از قلمرو خود می دانست، یکی از باشکوه ترین تمدن های بشری باستانی را تشکیل می داد. که البته امروز تنها تفاخر خالی برای سنگ نبشه ها و نقوش و ساختار اجتماعی و سیاسی اش برجای مانده است.

ضلع شرقی تخت جمشید و بر دامنه ی کوه رحمت قسمتی قرار دارد که در دوران باستان تراشیده شده و ایوانی مسطح با ارتفاعی در حدود 40 متر ساخته شده ، که توجه گردشگران را به خود جلب می کند. این سازه تحت عنوان آرمگاه شاهی یکی از جاذبه های دیدنی تخت جمشید به شمار می رود.

موزه تخت جمشید در یکی از قدیمی ترین موزه های ایران به شمار می آید که ساختمان آن توسط هرتسفلد باستان شناس معروف آلمانی در دوران رضا شاه پهلوی ساخته شد و این بنا بر روی بنا های کاخ ملکه یا همان خشایارشا بنا شد، در ابتدا همان طور که در معرفی کاخ ملکه گفتیم، هرتسفلد پس از کشف پایه های بنای کاخ ملکه، دیوار های را برای استقرار باستانشان با مهارت تمام بر روی پایه های اصلی و قدیمی بنای ویران شده ی کاخ حرمسرای خشایار شاه ساخت که امروزه به عنوان یکی از جاذبه های دیدنی تخت جمشید پذیرای گردشگران است.

شیراز شهر رنگین کمانیِ ایران، تلفیقی خوش رنگ از هویت های تاریخی-باستانی، فرهنگی و ادبی سرزمین ایران است، که در کنار موقعیت طبیعی و محیطی اش جاذبه های گردشگری بسیار زیبایی را در خود جای داده، که هر کدام از آنها برای گردشگران، جذابیتی وصف ناشدنی خواهند داشت. از این رو، 2safar پس از معرفی مختصر کاخ ها و بخش های مختلف تخت جمشید، به سراغ شهر زیبای شیراز رفته و همراه با هم از جاذبه های دیدنی اش دیدن می کنیم.

از زمانی که گردشگران از پلکان ورودی تخت جمشید (پارسه) یا همان پرسپولیس بالا می روند و چشم های آنان با تصاویری همراه می شودکه با هنر نمایی معماران و هنرمندان هخامنشی خلق شده اند و مجموعه ی بی نظیری از آثار باستانی سنگی را شکل می دهند.

در ادامه ی گشت و گذار در باغ قوام یا همان نارنجستان قوام، که در ضلع غربی قرار گرفته و از طریق زیر زمین به باغ اصلی راه دارد، با بنایی زیبا، باوقار و قدیمی روبه رو خواهیم شد که آن را عمارت زینت الملوک می نامند. این خانه ی قدیمی که بخش اندرونی باغ نارنجستان قوام به شمار می رفته یکی از ساختمان های با هویت، زیبا و اصیل شهر شیراز است، که بخش های مختلف آن در نهایت ظرافت و زیبایی آراسته شده اند.

نواحی مرکزی ایران و به نوعی مناطق مختلف ایران همواره با مسئله آب رو به رو بوده اند و از این رو، باغات در فرهنگی ایرانی دارای جایگاه مهمی بوده و به نوعی تفرجگاه اولیه مردم در باغات شخصی شکل می گرفت. در نواحی مرکزی ایران وفور باغات هم کمتر به چشم می آید و گردشگران در شهرهایی مانند یزد و کرمان باغ های زیبایی را می ببینند که مانند نگین انگشتری یک شهر به شمار می آیند.